آندو، بي شك مهم
ترين و بانفوذترين معمار معاصر ژاپني است. شهرت او بيشتر به خاطر تركيبات موجز و
منسجم و نحوهي به كارگيري مصالح، بويژه بتن است. تجربهي فضا و طبيعت، آفتاب،
آسمان و باد مضمون هاي غالب معماري آندو هستند. گرچه برچسب كميته گرايي بر او
خورده است. اما بيشتر توجه او بر تلفيق فرم هاي مدرن با مفاهيم و شيوه هاي سنتي
ژاپن معطوف است. به بيان دقيق تر، هدف او تغيير معناي طبيعت از گذرگاه معماري است
و همهي اينها ريشه در سنت منطقهاي زيست گاه او ـ يعني كانزاي ـ دارد.
« خانهي ديوار» ، «شهرك روكوكو» ، «نمازخانهي كوه
روكوكو» و «موزهي ادبيات هيمجي» از مشهورترين آثار اوست.
منظور از مدرنیسم
جنبه های کالبدی و فیزیکی قرن بیستم نیست،بلکه بیشتر معنویات و یادگیری علوم
اجتماعی است که در دنیای غرب مطرح بوده است و ضمنا تنها این کافی نیست کــــــه ما
تکنیک خارجی یا افکار خارجی را به ایران وارد کنیم.مشکل اصلی این است که از سنتهـای
ایرانی یادگیری کنیم و وطنمان را دوباره بشناسیم و با یک دید بی نظر بتوانیم
اجتماع و فرهنگ ایران و نحوه زندگی ایرانی را بشناسیم و در رابطه با آن شناسائی
بتوانیم یک مقداری از رفتار غربـی را در ایران با شرایط موجود تلفیق کنیم.